موانع مهم معلولان برای دسترسی به خدمات بهداشتی

معلولیت در واقع تعامل بین افراد با یک مشکل سلامتی (فلج مغزی، سندرم داون یا افسردگی) وعوامل شخصی و محیطی (نگرش منفی، حمل و نقل غیرقابل دسترس، ساختمان های عمومی و حمایت های اجتماعی محدود) است.

معلولیت بسیار متنوع است. در حالی که برخی مشکلات سلامتی مربوط به معلولیت به ضعف سلامت و نیاز به مراقبت بهداشتی گسترده‌ منجر می‌شود، برخی دیگر این مشکلات را در پی ندارد.

با این حال همه معلولان، همان گونه که همه افرادِ دیگر نیاز به مراقبت های بهداشت عمومی دارند، نیاز به دسترسی به خدمات بهداشتی اساسی دارند. ماده ۲۵ کنوانسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد (CRPD) حق معلولان را برای دستیابی به بالاترین استانداردهای مراقبت های بهداشتی بدون تبعیض تقویت می‌کند. 

نیازهای برآورده نشده مراقبت بهداشتی از معلولان

معلولان نسبت به دیگر افراد جامعه نیاز بیشتری به مراقبت های بهداشتی داشته و با نیازهای مراقبت بهداشتی برآورده نشده بیشتری مواجه اند. به طور مثال یک بررسی جدید در افراد دچار اختلالات جدی ذهنی نشان داد که بین ۳۵ تا ۵۰ درصد از این معلولان در کشورهای توسعه یافته و بین ۷۶ تا ۸۵ درصد از این معلولان در کشورهای در حال توسعه در سال پیش از این بررسی، هیچ گونه خدمات درمانی دریافت نکرده‌اند.

در فعالیت های بهداشتی، بهبود سلامت و پیشگیری از بیماری‌ها در معلولان به ندرت مورد هدف قرار می‌گیرد. به طور مثال زنان معلول کمتر از دیگر زنان از خدمات غربالگری برای سرطان سینه و تخمدان بهره مند می‌شوند. همچنین افراد دچار اختلالات ذهنی و افراد دیابتی کمتر از دیگران وزن خود را کنترل می کنند.

موانع مراقبت‌های بهداشتی برای معلولان

بنابر گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان جهانی بهداشت (WHO)، معلولان در تلاش برای دسترسی به خدمات بهداشتی با طیف وسیعی از موانع از جمله موارد زیر مواجه می‌شوند:

هزینه‌های گزاف 

هزینه های گزاف خدمات بهداشتی و حمل و نقل دو دلیل اصلی این است که معلولان در کشورهایی با درآمدهای پایین قادر به دریافت مراقبت های  بهداشتی نیستند. در این کشورها بین ۵۱  تا ۵۳ درصد از معلولان قادر به پرداخت هزینه های مراقبت های بهداشتی نیستند که در مقایسه با آمار ۳۲ تا ۳۳ درصدی افراد دیگر در این کشورها رقم بالایی است.

دسترسی محدود به خدمات 

فقدان خدمات مناسب برای  معلولان مانع مهمی برای مراقبت های بهداشتی است. برای مثال یک تحقیق در دو ایالت "اوتار پرادش" و "تامیل نادو" در هند نشان می دهد که پس از هزینه های بالا، فقدان خدمات در منطقه دومین مانع عمده استفاده از امکانات بهداشتی است.

موانع فیزیکی 

دسترسی نامساعد به ساختمان ها از جمله بیمارستان ها و مراکز بهداشتی، تجهیزات پزشکی غیرقابل دسترس، نشانه‌گذاری و علائم ضعیف، درگاه های باریک، پله های داخلی، تجهیزات نامساعد سرویس های بهداشتی و پارکینگ‌های غیرقابل دسترس موانعی را برای دسترسی معلولان به تسهیلات مراقبت بهداشتی ایجاد می کنند. برای مثال زنان مبتلا به مشکلات تحرکی اغلب قادر به دسترسی به خدمات غربالگری سرطان سینه و تخمدان نیستند چرا که میزهای آزمایش تنظیمات ارتفاعی نداشته و تجهیزات ماموگرافی تنها برای زنانی که قادر به ایستادن باشند، قابل استفاده است.

دانش و مهارت های ناکافی کارکنان بهداشتی 

معلولان نسبت به افراد سالم بیش از دو برابر احتمال دارد با مهارت‌های ناکافی کارکنان بهداشتی برای نیازهایشان مواجه شوند، چهار برابر بیشتر احتمال دارد به طور نامناسب درمان شوند و نزدیک به سه برابر بیشتر با عدم پذیرش برای درمان مواجه می‌شوند.

انتهای پیام